برو شونیشت ، شه دله مه ور هاده
برو شونیشت ، دل غم ره سر هاده
شه دل غم ره په بئیر تا صِواحی
نَفته کول ِ جا اون وَر تر هاده
دیگه دل ، سنگ بهیه ، نرم نوونه تِ دریائی ُ مِن ات چکه او مه / تو دریایی و من یک قطره آبم تِ روز ِ روشن ِ تاریک ِ شُو مه/ تو روز روشنی من تاریکی شب تِ هر صِب آفتاب وشته مو نا/ تو هر صبح مثل مشتعل افتاب من اَ ته وشته ی کور کوره سومه / من کور سوی هیمه نیم سوز .
برو بوریم سی تِک ره سر بزنیم
شه دل ِحرف ِ رکاب سر بزنیم
بوریم کارم ِ اسم ِ بیریم نِکارم !
تل سِه خاطر، شِه سر بزنیم
دیگه هیچکی ، شه جِم ، همدم نوونه
اگر اینجور که مِن ویمبه دَشونه !
اَمه شونیشت ِ جِم ، اُو گرم نَوونه !
