در جلگه های ساحلی مازندران آثار معتبری از ادوار قبل از اسلام به دست نیامده وحتی از شهرهای معتبر صدر اسلام ( دوره پادشاهان طبرستان ودیلم) هم به جز آمل وساری یادگاری بجا نمانده است. بعد از غلبه آریایی های مهاجم ومهاجرت بومیان، ساکنان جدید پس از مدتها  ظاهرا زیر فرمان هخامنشیان قرار گرفتند. در کتیبه بیستون سرزمین مازندران به نام « پشتخوارگی» ودر اوستا « پذشخوارگر» آمده است وبه نظر می رسد که مازندران جزو قلمرو اشکانیان بوده است.

 هم زمان با فتوحات مسلمانان از سلسله های پادوسبانان ، آل باندو وافراسیابیان نام برده شده است که در طبرستان یا قسمتی از آن حکومت می کرده اند واستقلال نسبی داشته اند مورخان درباره اولین حمله مسلمین به طبرستان  وحدت نظر ندارند. بنا به قول عده ای از نویسندگان در سال 30 هجری قمری- زمان خلافت عثمان- اولین بار سعد بن عاص حاکم کوفه در صدد فتح طبرستان برآمد وسر انجام سواحل طبرستان، رویان ودماوند را به تصرف خود درآورد. در زمان مروان بن محمد (132-126 هـ .ق) آخرین خلیفه بنی امیه، اهالی طبرستان علیه حکام عرب سر به شورش برداشتند.

 در دوره خلافت ابوالعباس سفاح( 136-132هـ .ق) – اولین خلیفه عباسی – یکی از عاملان وی رهسپار طبرستان شد وبا اهالی آن منطقه از طریق صلح ومدارا کنار آمد  لیکن در دوره خلافت ابوجعفر منصور (158-136 هـ.ق) – دومین خلیفه عباسی مردم طبرستان برای چندمین بار سر به شورش برداشتند. سر انجام طبرستان کاملا تحت اطاعت اعراب در آمده ولی بعد از آن نیز در سرزمین طبرستان مانند سابق، مسکوکاتی با خط پهلوی ضرب شد. سرانجام در سال 167 هجری قمری« ونداد هرمز لا» سلسله مستقلی در طبرستان تاسیس کرد.

 در قرن چهارم وپنجم هجری طبرستان میدان کشمکش سلسله آل زیار وآل بویه از یک طرف وسامانیان وغزنویان از طرف دیگر شده بود، اغلب اوقات طبرستان تحت اداره ال زیار بود. در سال 426 هجری قمری، سلطان مسعود غزنوی از طریق گرگان وارد طبرستان شد وصدمات وخسارات جانی ومالی زیادی به اهالی آن سامان وارد آورد. هنوز این خرابه ها ترمیم نشده بود که طغرل اول موسس سلسله سلجوقی به گرگان وطبرستان حمله ور شد و در سال 606 هجری قمری طبرستان از جمله «کبود جامه» به دست سلطان محمد خوارزمشاه افتاد واسپهبد کبود جامه به نام «رکن الدین کبود جامه» وفرزندانش به دست سلطان محمد خوارزمشاه اسیر شدند.

زمانی که سلطان محمد خوارزمشاه از نبرد با سپاهیان مغول فرار می کرد رکن الدین، مغولان را به جایگاه سلطان محمد هدایت کرد و به اثر این خوش خدمتی از طرف مغولان به حکومت کبود جامه رسید وسر انجام توسط تیموریان بساط حکمرانی آنها نیز برچیده شد. بعد از درگذشت امیر تیمور سادات مرعشی با کسب اجازه از شاهرخ میرزا (850-807- هـ.ق) به مازندران برگشتند وبه عنوان باج گزار این نواحی سلطنت کردند.

  سرانجام در زمان سلطنت شاه عباس اول بطور کلی قدرت سادات مرعشی از بین رفت . پس از برچیده شدن بساط حکومت ملوک الطوایفی طبرستان که تا سال 1006 هجری قمری ادامه داشت این منطقه تحت نظارت شاه عباس اول وسلاطین بعدی سلسله صفوی تامین قرار گرفت. شاهان صفوی در طول هر سال به کرات به عنوان شکار ویا پس از احداث فرح آباد جهت استراحت به این منطقه سفر می کردند. نادرشاه افشار برای مقابله با دشمنان به ویژه دشمنان شمالی وروس ها در مازندران یک کارخانه کشتی سازی دایر کرد و به رونق هر چه بیشتر منطقه افزود.

    از دوره فتحعلی شاه قاجار، به منطقه سر سبز وزیبا ودل انگیز مازندران، به عنوان یک منطقه  استراحتی تفریحی توجه گردیده و ناصرالدین شاه طی دو سفر دستور تعمیر راه ها و کاروان سراها را صادر کرد. در دوران سلطنت پهلوی منطقه مازندران مانند سایر مناطق کشور از راههای ارتباطی برخوردار شد وبه علت شرایط محیطی وآب وهوای معتدل چشم اندازهای زیبا نزدیکی اش به تهران، محل استراحت وتفریح قسمت اعظم مردم کشور شد.