بر مزارم بنویسید خفته دلی خفته در این خلوت خاموش اوزاده غم بودو زغم های گران گشته فراموش
مرحوم دکتر علی شریعتی
درحیرتم از مرام مردم پست تا هست به ذلت بکشندش به جفا این طایفه ی زنده کش مرده پرست تامرد به عزت ببرندش سردست
اشک در چشمانم جاری می شود وقتی این آهنگ استاد خوشرو را می شنوم که
تا که وسه ته دین این تی بی بو چه این تی بی بو
ته دست ، سینه ، لینگ ، مشت تلی بی بو چه این تی بی بو
وشون دیم انار تتی بی بو چه این تی بی بو
ته دیم پائیز چرده بی بو چه این تی بی بو
روحش شاد و یادش گرامی باد
