خانه قدیمی فاضلی یکی از مجموعه بناهای ارزشمند واقع در محور تاریخی- فرهنگی آب انبارنو شهر ساری می باشد. این بنا از ساخته های دوران قاجار بوده و در دوران پهلوی اول نیز قسمتی دیگر به آن الحاق شده است.

از دیگر بناهای مهم و ارزشمند واقع در این محور می توان از تکیه آب انبارنو، خانه خانم اخوان، آب انبارنو، بنای ارزشمند با ورودی شاخص، خانه کلبادی 1، مجموعه کلبادی 2، مجموعه همجوار با فاضلی، خانه میرگتی، تکیه عباس خانی و مسجد و حوزه علمیه حاج مصطفی خان نام برد.

عمده ترین مصالح به کار گرفته شده در خانه فاضلی و سایر مجموعه ها چوب،آجر، سفال و خشت می باشد.

این بنا که جزو معدود منازل 3 طبقه در زمان خود می باشد، دارای 3 حیاط، یکی در ضلع غرب و دیگری در ضلع شرق و آخری در سمت شمالی بنا است و به صورت مجموعه بنایی دارای حیاط بیرونی و اندرونی جلب توجه می نماید. قسمت اندرونی ( حیاط غربی ) شامل حیاط چهارگوش در وسط و مجموعه اتاق های مسکونی، آشپزخانه، حمام و سرویسهای بهداشتی و غیره در اطراف آن می باشد.

 بخش مسکونی در قسمت شرقی و شمالی در یک طبقه و در قسمت غربی در دو طبقه احداث شده که سقف آن با سفال پوشش داده شده است. شاه نشین این مجموعه در قسمت شرقی و در وسط آن است که از امتداد اتاق هایی که در کنار آن قرار گرفته اند بیرون زده است و شاه نشین به وسیله پلکانهایی که در جانبین آن تعبیه شده، بدان منتهی می شود.

همچنین در حیاط اندرونی در قسمت جنوبی آن،  دیوار دارای هشت طاقنمای هلالی شکل می باشد که این طاقنماهای هلالی به وسیله قاب مستطیل شکلی محصور شده اند. 

 مجموعه بنای قدیمی فاضلی از نظر دارا بودن شیوه های تزیینی آجری در نمای داخلی حیاط، درها و پنجره ها و ویژگی های معماری دارای ارزش تاریخی، هنری و فرهنگی شایان توجه می باشد.تزیینات بنا شامل آجرکاری به صورت قواره بری در کلیه دیوارهای حیاط و نقوش سنتی ساخته شده به وسیله آجر در نمای ساختمان دوره قاجار می باشد.

نمای ساختمان پهلوی پنجره ای سرتاسری به صورت پیش آمده دارد .فرم پنجره های این ساختمان، بنا به مقتضیات سبک معماری آن دوره با قاب های مستطیلی و حالتی خشک و نظامی وار است که بی شباهت به ساختمان های اداری ساخته شده در این دوران نمی باشد.

خانه فاضلی از سال 1375 در مالکیت شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری قرار گرفته است و طرح مرمت آن در سال 1386 توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهیه شده است. همچنین برایر توافق نامه ای که در سال 1388 میان شرکت عمران و مسکن سازان استان به نمایندگی از شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مبادله شده، عملیات مرمت این بنا در دستور کار شرکت عمران و مسکن سازان استان قرار گرفته است.