کی وونه انگور منم مَمیج بووشه
لَوِیه ی پرچرب خدا مِوِه بجوشه
کی وونه مِه وَچه مثل وَچای پولدار
جای لباس پاره نو لباس دَپوشه
تاکی در این زمونه هر دلال بیرحم
مه بینجِ ره بجای من راحت بروشه
تا کی خدا برای یک لقمه ی نانی
دائم خوانه هر شُو و روزمره بکوشه
(صبای ساروی)