نخستین گوساله گوزن زرد ایرانی منحصر به فرد در سال ‌جاری در 21 فروردین 1388 در تنها پناهگاه حیات وحش دشت ناز ساری به‌ دنیا آمد.

به گزارش  از روابط عمومی محیط زیست مازندران، گوزن زرد ایرانی Persian Fallow Deer که گاهی نیز به‌ سبب پراکنش آن در منطقه بین‌النهرین Mesapotamian Fallow Deer نیز نامیده می‌شود، نادرترین گونه گوزن و از نظر جثه دومین آن بعد از گوزن قرمز در ایران و منطقه مدیترانه است.
شاخ فقط در جنس نر گوزن دیده می‌شود و هر ساله در ماه اسفند از محل قاعده می‌افتد و دوباره در مرداد ماه و زمانی که آغاز فصل جفتگیری و جدال است، به رشد کامل خود می‌رسد.
اندازه شاخ در گوزن زرد به میزان قابل توجهی کوتاه‌تر از گوزن قرمز است.
‌وزن گوزن زرد از 70 تا 180 کیلوگرم بسته به جنس و سن و سال آن متغیر است و عموماً از سرشاخه‌های گونه‌های مختلف درختچه‌ای و درختی استفاده می‌کنند و همین طور تغذیه و چرا از گیاهان علفی و قارچ‌ها و خزه‌ها نیز در رژیم غذایی گوزن‌ها قرار دارد.
دوران فعالیت‌های جنسی و جفتگیری معمولاً از اواسط مرداد تا اواسط شهریور در گوزن‌های زرد اتفاق می‌افتد که با جدال و درگیر‌های سختی در بین جنس نر همراه است که گاهی به زخمی و حتی مرگ آنها منجر می‌شود.
دوران آبستنی تقریباً هشت ماه است و گوساله‌ها بتدریج از اواخر فروردین آغاز می‌شود و گاهی تا خرداد به تاخیر می‌افتد و معمولاً یک گوساله به‌ دنیا می آورند.
گوزن زرد که در سال 1950 احتمال می‌رفت، به طور کامل منقرض شده باشد در سال 1957 تعدادی از آنها در میان جنگل‌های حاشیه رودخانه کرخه و دز در خوزستان مشاهده و پس از زنده‌گیری برنامه تکثیر و احیای نسل آن از همان زمان در دشت‌ناز ساری آغاز که پس از حدود 50 سال و با موفقیت‌آمیز بودن فعالیت‌های تکثیر و احیای نسل آن و معرفی به سایر نواحی مناسب زیستی محدوده پراکنش آن در کشور به 9 استان رسیده است.
‌طی سال‌های 86 ـ 85 در مجموع 42 راس گوزن زرد ایرانی از دشت‌ناز ساری به چهار استان یزد، گیلان، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد منتقل شد.